Vooraf Wegdromen bij woorden zoals; de Zijderoute, de Himalaya (het dak van de wereld), de Mount Everest, Nepal en Kathmandu; wie kent het niet. Doe daarbij nog het motorgevoel en het onvoorspelbare van een lange reis door een niet toeristisch gebied en mijn droom wordt werkelijkheid. Mijn eerste serieuze stap was een inschrijving voor een georganiseerde reis met een Royal Enfield motor, vanuit India over land naar Nederland. Helaas werd deze reis wegens douane problemen geannuleerd. Kort daarna kwam er weer een nieuwe georganiseerde reis: Deze keer met de eigen motor, vanuit Nederland over land naar Nepal. Ook deze reis werd echter weer geannuleerd, omdat er maar 2 inschrijvingen waren. Uiteindelijk besloten we om dan maar samen het avontuur aan te gaan. Als eerste hebben we vervolgens een ruwe routeplanning gemaakt met behulp van landkaarten, reisgidsen en Google Maps. Het totaal kwam op grofweg 12.500 km, waarbij we uitgingen van terugvliegen vanuit New Delhi in India. De reden hiervoor was dat er vanuit Delhi een directe vlucht naar Nederland ging, zodat de motor niet tussendoor overgeladen hoefde te worden. Later hebben we dit aangepast omdat terug vliegen vanuit Kathmandu veel eenvoudiger bleek te zijn met o.a. de douane afhandeling. Tijdens de planning was ook al snel duidelijk dat de wegen op onze rit niet altijd even goed zouden zijn, dus de keuze voor een allroad motor lag voor de hand. Aanpassingen op de motor bestonden voornamelijk uit een grote beurt, nieuwe banden en goede koffers. Aangezien niet alleen de wegen maar ook de hygiëne en gezondheidsomstandigheden niet altijd even goed zullen zijn, krijgen we een lijst met spuiten en pillen: Hepatitis A, Hepatitis B, Gele Koorts, DTP, Malaria, Tyfus en Hondsdolheid wordt geadviseerd. We nemen ze allemaal behalve Hondsdolheid met als argument dat we toch motorlaarzen dragen. Om de grenzen over te mogen hebben we 5 visa nodig en een Carnet de Passage. Voor de visa rijden we naar de Visumwinkel in Den Haag en de Carnet de Passage wordt verzorgd door de ADAC in Duitsland. De veiligheid is misschien wel het meest besproken onderwerp tijdens onze voorbereiding. In Oost Turkije vechten de Koerden in de bergen, bij Iran is men bedacht op een oorlog met Israel of Amerika, in Pakistan sneuvelen er regelmatig mensen bij de grens van Afghanistan en ook de spanningen tussen Pakistan en India lopen regelmatig hoog op. Na maanden lang dagelijks het specifieke nieuws vanuit Google te hebben bekeken en na uitgebreid contact met een aantal ambassades, besluiten we 6 weken voor vertrek om gewoon te gaan. We hebben inmiddels al gehoord dat in Iran en Pakistan er politie en/of militaire begeleiding ter plekke wordt geregeld en bovenal lezen we overal dat juist in deze landen de gastvrijheid geweldig moet zijn. We besluiten hoe dan ook te gaan en mocht het ergens te onveilig worden, dan kunnen we altijd nog omrijden, omdraaien of terugvliegen. Laatste punt van de voorbereiding was natuurlijk: "Wat neem ik mee?" Een lijstje met de meest belangrijkste zaken: 3 motorbroeken 1 all weather broek 1 motorjas 1 regenjas 2 Buff kolletjes 3 paar handschoenen (We rijden met vorst en met 35 graden) 1 vest/windstopper 4 overhemden lange mouw (In Pakistan en Iran wordt lange mouw op prijs gesteld) 3 T-shirts Thermo ondergoed -------------------- Paspoort Inentingen paspoort Rijbewijs Internationaal Rijbewijs Carnet de Passage Groene kaart Kentekenbewijs Visitiekaartjes -------------------- Gereedschap Kopdeksel cilinder Kneedbaar ijzer Koppelingshendel Remhendel Ringantenne(alarm) Electronica benzinepomp Bougies Lampen Zekeringen Remblokken Banden reparatieset Bandenpomp Benzine-hevel-slangetje Ketting met slot Klein materiaal Jerrycan voor benzine -------------------- Verschillende pijnstillers Tantum/tijgerbalsum Antibiotica kuur Eerste hulp spullen Imodium ORS Zoutoplossing Steriele naalden Malaria pillen -------------------- Muggenspray Zonnebril Zak/hoofdlamp Telefoon Opladers 12/220v Reisstekker Wasmiddel .............. Dagboek 01 oktober Het Carnet is binnen, de Visums zijn bijna klaar en het aftellen is begonnen.... 10 oktober Morgen over een week vertrekken we!!! Het lijkt alsof we er klaar voor zijn. Carnet de Passage is binnen. De visa worden begin volgende week opgestuurd en de motoren zijn in orde. Inmiddels is alles er op en aan geschroefd waarvan we denken dat het nodig is, of handig zou kunnen zijn. Afgelopen woensdag heeft Marcel de laatste injecties gehad en afgelopen donderdag heeft hij een geweldig afscheid bij ProRail gevierd. Nu nog proberen om komende week alles in de koffers te krijgen. 15 oktober Nog 3 nachtjes slapen...... De visa zijn gisteren binnen gekomen en ook mijn motor is inmiddels volledig klaar. Nieuwe tanktas, nieuwe olie, nieuwe banden, nieuwe remblokjes, zelfs nieuwe koppelingsplaten, dus aan de techniek zal het niet liggen. Ondanks de maanden/jaren voorbereiding begin ik nu toch wel een beetje zenuwachtig te worden, oftewel gezonde spanning, want ik heb er super veel zin in. Nepal here we come. 17 oktober We zijn er klaar voor, morgen begint het grote avontuur. Met heel veel moeite alles in de koffers gepropt en op het laatste moment begaf de koplamp het. Snel nieuwe er in gezet en toen bleef de gaskabel hangen........ Ook dat is inmiddels weer opgelost dus we zijn er klaar voor. Morgenochtend eerst een bakje koffie en dan snelweg blazen tot ergens in de omgeving van Regensburg. Aangezien dit ons laatste dagje thuis is, willen wij bij deze iedereen die heeft gereageerd, heel erg bedanken voor het meeleven en alle tips en adviezen. Thanx! Natuurlijk is het ook tijdens onze reis erg leuk om reacties in het gastenboek terug te zien, dus laat wat van je horen. Duitsland 18 oktober Eindelijk!!! We zijn onderweg!!!! De kop is eraf! Vanmorgen om ongeveer 10 uur vertrokken vanuit Tiel na een enigszins rusteloze nacht. We hebben de hele dag goed door kunnen rijden, op een klein stukje file na. Het was wel erg koud, dus de dikke handschoenen zijn al uit de koffer opgeduikeld! Uiteindelijk in een krap Etap hotelletje in Regensburg beland. Ons doel voor de eerste dag is dus redelijk gemakkelijk gehaald...... Oostenrijk Hongarije 19 oktober Aangezien we vandaag geen computer hebben waarmee we het dagboek kunnen bijwerken, doen we het even via het Guestbook. Na een half uurtje dichte mist hebben we de rest van de dag een heerlijk zonnetje gehad. Na 650 km zijn we in het erg mooie Budapest aangekomen en morgen zullen we richting Roemenie gaan. Groetjes van Marcel en Joop. Roemenie 20 oktober Na een stevig ontbijt hebben we kennis gemaakt met 5 chinezen(Joop)/japanners(Marcel) die dolgraag met ons op de foto wilden. Na een fotoreportage van 10 minuten hebben we Budapest verlaten via een saaie snelweg van 150 km. Na de grens overgang met Roemenie is alles veranderd! ARMOEDE al om. Het eerst half uurtje kuilen ontwijken en staand rijden, daarna zijn we in een voorstukje van het Karpaten gebergte gekomen: Super mooi. Hier is Paard en wagen en overstekende koeien nog heel normaal. Inmiddels zitten we weer in een grote stad (Cluj-Napoca) waar paard en wagen is ingeruild voor Porsche en Audi. Morgen gaan we over de Karpaten en hopen eind van de dag Bucarest te bereiken. Foto’s met ons zelf erop zullen we proberen te uploaden, maar we zijn al blij als er überhaupt een foto geupload kan worden. 21 oktober Een lange dag gehad: van 9 uur 's ochtends tot ongeveer 19.00 uur 's avonds! Een hele lange en vermoeiende dag maar wel SCHITTEREND!! Asfalt als een biljartlaken en vele mooie wegen door de heuvels van het Karpaten gebergte. Het lijkt een beetje op de Duitse Eiffel, maar dan zonder bomen. En uiteindelijk aangekomen in Boekarest. Hier hebben we dus niet zo heel veel gezien, en ons hotel zit niet in de beste wijk, dus zullen we ook niet zoveel zien! Bulgarije-Turkije 22 oktober Vandaag weer een lange dag maar we zitten nu al in Edirne - Turkije. Een vriendelijk plaatsje net over de grens. Vandaag door de Karpaten gereden, veel mooie bochten en een goede weg. Vanmiddag in Bulgarije gratis koffie, de man heeft met ons zitten kletsen en we wilde vervolgens geen geld voor de koffie: zeer gastvrij ondanks dat ze zelf ook niet zoveel hebben. Vanavond in het donker de grens gepasseerd: een heel gedoe met veel controles en stempels. Nu gaan we proberen een echt broodje shoarma te scoren!! 23 oktober Tja, wat zullen we zeggen, niet echt een rustdag. Na 200 km snelweg begeeft de koppeling van Joop het en 100 km later gaat bij Marcel het olielampje branden.... Met pompende koppeling en regelmatig koelende motor door het gekke Istanbul is een leuke uitdaging... Eind van de dag bereiken we gelukkig de laatste BMW dealer op onze route. Ze gaan onderdelen bestellen en morgen gaan ze het oplossen. We zoeken tot 22:00 naar een beschikbaar hotel (alles zit vol) en houden het dan voor gezien. Leuk zo'n rustdag. 24 oktober Even cultuur snuiven, we bezoeken de Blauwe moskee en het Topkapi paleis. Na de Kebab duiken we de file weer in richting de BMW dealer waar we op dit moment zitten. Joop krijgt een nieuwe koppelingscilinder en bij Marcel wordt de olie vervangen en de machine zal aan de diagnose computer gelegd worden. Hopelijk zijn we morgen weer onderweg. Gek genoeg vinden we het beide wel prettig dat onze storingen zo mooi bij de laatste BMW dealer afgehandeld kunnen worden. Nu maar hopen dat dit ook de laatste technische problemen zijn. 25 oktober Allereerst super leuk dat iedereen reageert. Elke keer als we Internet op kunnen kijken we reikhalzend uit naar het gastenboek. Wat we gisteren nog niet vermeld hebben is een verhuizing. We werden verzocht om van hotel te wisselen omdat ze de kamers dubbel geboekt hadden. Shit happens. Vandaag naar Ankara wat een saaie snelweg is, die wel mooi door de bergen loopt. Belangrijkste was voor ons de test of koppeling en olie geen problemen zouden opleveren en alles ging goed. Nog wel even momentje van spanning toen de benzine indicator aangaf maximaal nog 17 km te kunnen rijden en er geen benzinepomp te vinden was. Het is weer goed afgelopen. Morgen wordt ons doel Cappadocie met weer een rustdag. (hopelijk geen sleuteldag). Greetings from the boys in Turkey.(of is dit kalkoen?) 26 oktober Daar zijn we weer. Vandaag een ritje van Ankara naar Nevsehir oftewel Cappadocie. Een mooie tweebaans weg door de bergen waar onze Beamers lekker snorden. Al rond 13:00 uur hebben we een leuk hotelletje gevonden ingebouwd in de rotsen. Cappadocie staat bekend om zijn woningen en zelfs complete dorpen in de rotsen en onder de grond. Aangezien we nog veel benieuwder zijn naar het echte oosten zullen we waarschijnlijk morgen alweer verder trekken. Een halve rustdag is tenslotte ook al heel rustgevend. 27 oktober Marcel is vandaag al om 5:00 uit de veren. Een schitterende ballonvlucht over Cappadocie, met hele mooie foto’s die hopelijk later nog op de website zullen komen. We vervolgen daarna onze weg naar het oosten met eerst 100 km redelijk saai, maar daarna 200 km schitterende maanlandschappen, rotsen, gekleurde bergen en overal waar de Beamers voorbij komen draaien de mensen zich om. Bij het tanken krijgen we weer gratis thee aangeboden en even later eten we op straat een appeltje waar we wederom niet voor mogen betalen. We rijden zo vlot dat we zelfs nog verder zijn doorgereden dan gepland en zitten nu inmiddels alweer in Elazig. 28 oktober Soms heb je van die dagen dat alles op een dag lijkt te gebeuren. Wat een geweldige en bizarre dag was het vandaag. We begonnen in de stromende regen aan ons eerste bergpasje met al direct schitterende uitzichten, toen onverwacht een veerpont waar we een half uur op hebben gezeten. Gratis thee gedronken met het pontpersoneel, rozenkrans gekregen van passagier en tientallen vrienden gemaakt. Toen we de pont afgingen kwam onze tweede verassing; een militaire check-point. Hier hebben we 45 minuten thee gedronken terwijl onze paspoorten werden gecontroleerd, we moesten vertellen hoeveel geld we bij hadden, wat voor werk we deden etc etc. Ondertussen werd ook heel vriendelijk het Browning pistool van de chef getoond, daarna kwam er een groot geweer met een reikwijdte van 3 km en als laatste kwam de scherpschutter van het stel ook nog even zijn gigantische geweer laten zien wat 4 km ver zou kunnen schieten. Na al deze informatie hebben we zeker 4 uren over schitterende bergpassen gereden. De eerste 100 km was er echter zoveel grind op de weg dat het asfalt vaak niet te zien was. De laatste 5 km was zelfs volledig onverhard en hebben we staand op de stepjes moeten rijden. Komen we rond 15:00 eindelijk op een "gewone" weg is er een vrachtwagen in een ravijn gereden en is de weg afgesloten. Na een half uur wachten mogen we met de motoren tussen de hijskraan en de vangrail door rijden. Heel leuk maar 5 km verderop staan we weer stil met een dikke bekeuring. Schijnbaar mag je in Turkije slechts 70 km per uur met de motor en we reden 110. Gevolg een boete van ongeveer 75 euro en tegelijkertijd worden we door diezelfde politie uitgenodigd voor thee. Tuurlijk,,, altijd lekker dus weer een half uur thee drinken terwijl het buiten al aardig donker begint te worden. Uiteindelijk rijden we in het donker naar Ezerum en vinden een klein hotelletje voor 20 euro per persoon waar we onze motoren binnen in de hal bij de open haard mogen plaatsen. Wat een dag, wat een dag. 29 oktober Wat is oost Turkije toch enorm verschillend met het westen. Hier kijken we niet meer op van een kudde geiten of koeien op de snelweg. Ook de duizenden gaten in de weg zijn we inmiddels gewend, behalve die ene grote waar Joop met 100 km per uur in knalt en spontaan zijn topkoffer afbreekt. Marcel stelt de koffer gelukkig direct veilig, zodat we een half uurtje later de boel met ducktape en spanbandjes weer vast hebben zitten. Inmiddels zitten we al bij de Iranese grens en hebben even cultuur gesnoven bij een paleis en de mogelijke ontstaan plek van de Arc van Noah. Inmiddels hebben we er 5.000 km op zitten en alles gaat goed. Iran here we come. Iran 31 oktober Het gaat snel: we zitten inmiddels in Sanandaj, Iran. Gisteren de grens over, een heel gedoe. Stempeltje hier, weer naar de volgende, weer een stempeltje, terug, nog een keer terug, dan nog een keer naar de chef: kortom 2 uur later kunnen we eindelijk verder. Iran is op het eerste gezicht niet zo heel netjes, overal ligt vuil op straat. Vrouwen in zwarte burka's en mannen met een grote wollen muts over het hoofd. De levertjes als lunch mmmwwwwah niet echt heel lekker?! We rijden door tot Tabriz en vinden een klein hotel. We starten de dag met een kartonnen boterham, mmmwwwah....... Vandaag niet zo lekker gereden: koud en heel veel regen. Gelukkig is de topkoffer nog waterdicht! Na een heel stuk door de bergen houdt de weg opeens op! We moeten of ruim 2 uur terug of over een hele hoge berg zand/modder. Dus: Gas erop en er overheen! Spannend, glijdend naar boven en nog meer glijdend en remmend, voetjes aan de grond, naar beneden!Maar gelukkig, we blijven allebei overeind!! Zijn blij als we een hotelletje vinden. Nog blijer als we gaan eten: yes: Mixed grill met echte FRIETJES!! Internetten en/of bellen begint hier een probleem te worden maar we doen ons best om toch regelmatig wat in te tikken 1 november Vandaag beginnen we met een bergpas waar het sneeuwt. Na 10 km besluiten we om terug te rijden, omdat het te glad is en we simpelweg niets door onze vizier kunnen zien. De rest van de dag rijden we met constant regen door een mooi berglandschap. In Iran met stromende regen rijden is zoiets als Russische roulette. Je ziet de gaten in de weg niet, je krijgt complete watervallen van opspattend water over je heen en je ziet door het vizier zo weinig, dat je vrachtwagens op de verkeerde weghelft soms een beetje laat opmerkt. Het verkeer hier is echt een gekkenhuis. Vrachtwagens die vrachtwagens inhalen terwijl je ze frontaal nadert, met een afstand van misschien 100 meter. Je hebt dan 2 keuzes, of frontaal botsen of remmen en zonodig de berm induiken. Het verkeer is idioot, maar de mensen zijn echt geweldig. Bijvoorbeeld in een winkeltje onderweg geluncht met koekjes en thee en natuurlijk moesten we van de eigenaar drijfnat van de regen achter de toonbank bij de kachel komen zitten. Overal waar we stoppen staan er binnen 1 minuut 20 mensen om de motoren heen en wij maar vertellen wie en wat we zijn. Jammer van de regen, verder een geweldige dag. 2 november Vandaag eindelijk een dag zonder regen, zelfs regelmatig zon. We rijden over een geweldig mooie bergrug die ongeveer 2400 meter hoog is en maar liefst 200 km lang. Als we tijdens de lunch (Chips met koekjes) bezoek krijgen van een politiewagen veranderd de sfeer even. We moeten mee naar het politiebureau en na een half uur komen er 2 mannen in burger (de geheime dienst?) die nog wat vragen stellen, waarna we gelukkig wel gewoon door mogen rijden. Een uurtje later zitten we in Esfahan vlak bij de grote bazaar en moskee, in een netjes en schoon hotel. Morgen cultuur snuiven, lekker een dagje niet brommeren. 3 november Heb je een moskee gezien, dan heb je ze allemaal gezien heeft ooit een wijs man gezegd..... Nou was die van vandaag toch ook wel weer erg mooi, net zoals de grote bazaar. Leuk was ook dat we de hele ochtend begeleid zijn door een Iranees die Duits aan het leren is en het leuk vond om met ons Esfahan te bekijken. De goede man heeft zelfs de thee en koekjes betaald en wilde daar hoe dan ook niets voor terug. Vriendelijke lui die Iranesen. Ook leuk was de ontmoeting met Frank en Marieke die leuke verhalen konden vertellen over Pakistan, India en Nepal. Verder was het vandaag vooral een rustdag en we verheugen ons beide alweer op weer een dagje brommeren. 4 november Brommeren en tegelijk een rustdag. De rit naar Yazd ging zo vlot dat we na de middag zelfs weer cultuur hebben gesnoven. Tijdens de rit zijn we maar een keer staande gehouden door de politie en toen die merkte dat wij geen Farsi konden verstaan, mochten we direct weer doorrijden. Yazd zelf heeft naast natuurlijk mooie moskeen, een historie van ondergrondse waterkanalen waarvan we een leuk museum hebben bezocht. Maar het beste van alles was wel, dat vandaag de zon scheen en we dus heerlijk droog hebben gereden. 5 november Gisteren avond gezellig zitten te kletsen met een man en vrouw uit Parijs die al 5 maanden onderweg zijn en een complete wereldreis aan het maken zijn, erg leuk. Vandaag zijn we goed opgeschoten en weer ongeveer 535 km verder naar het oosten getrokken. Het eerste deel was een saaie snelweg, maar vanaf Kerman 200 km leuke weg tussen de bergen door. Vanaf Kerman is ook het beruchte niemandsland begonnen. Bij de eerste benzinepomp kreeg Marcel al direct de vraag of hij sigaren wou ruilen tegen opium. Welkom in de wild, wild, East. We zijn nu in Bam aangekomen waar in 2003 meer dan 30.000 mensen zijn gestorven door een aardbeving. Inmiddels is alweer veel opgebouwd maar het blijft armoede troef. Morgen om 8:00 staat voor ons hotel, -als het goed is -, een politie escort die ons door het opium gebied zal begeleiden. Hopelijk kunnen we morgen op Internet en jullie daar meer over vertellen. 6 november Wat een bizarre dag. Om 7:30 uur staat onze gewapende politie-escorte in de ontbijtzaal. Met drie man sterk brengen ze ons een paar kilometer verder naar een tweede escort en dit blijft zich eigenlijk de hele dag herhalen. Telkens zitten er 3 gewapende mannen voor of achter ons, soms in politie uniform, soms in militair uniform en soms dusdanig gekleed dat we twijfelen of we wel achter de juiste gewapende mannen aanrijden. De rit is erg mooi wat betreft natuur, maar je ziet per kilometer steeds meer armoede. Bij een benzinepomp kijkt men nu niet alleen naar de motor, maar gaat er ook gewoon brutaalweg op zitten. We zijn al redelijk vroeg bij Zahedan wat volgens velen het gevaarlijkste stadje in deze omgeving is. We besluiten daarom om direct door te rijden naar Pakistan. 35 km voor de grens stapt er nog een militair achter bij Joop op de motor, boven op de bagagerol, en rond 14:00 zijn we bij de grens. Hier begint de bekende douane afhandeling. Rond 17:00 hebben we de stempels en besluiten om in het eerste plaatsje te overnachten. Deze plaats (Taftan) is een grote vuilnisbelt, net zoals ons hotel. Het kost maar 8 euro maar het is ook te goor voor woorden. Muizen en kakkerlakken lopen onder het gordijn, de badkamer is alleen met laarzen aan te betreden en het bed is zoals de vorige gast het heeft achtergelaten. We hebben geen keuze, dus proberen een beetje te slapen. Pakistan 7 november We staan om 5:00 Iranese tijd (6:30 pak-tijd) op en gaan na een kopje thee en twee koekjes verder naar het arme oosten. Door de verblindende opkomende zon rijden we het eerste stuk meer op gevoel dan op zicht, maar we genieten van de uitzichten. Na een uurtje rijden is de weg inmiddels gehalveerd en rijden we over een zogenaamde singel-road met links en rechts zand of grint. Tegemoetkomend verkeer heeft duidelijk geen zin om het zand of grint in te gaan, dus wij zijn telkens de pineut. Al bij al rijden we vandaag een dikke 600 km waarvan ongeveer 75 km onverhard. De andere 525 km is wel verhard maar heeft zoveel kuilen en gaten dat de motoren het zwaar te verduren krijgen. We rijden door grind en zand woestijnen en op het einde door een mooi gebergte. We rijden gelijk op met de Afghaanse grens en voelen de spanning bij elke stop. Respect voor onze mannen en vrouwen die in Afghanistan aan het werk zijn. Helemaal leeg bereiken we om 18:00 Quetta, waar we pas na een uur in het donker rijden een beschikbaar hotel vinden. Deze keer kost het maar liefst 120 euro pp, maar we zitten schoon en bovenal er is een groot hekwerk en volop bewaking, Welterusten. 8 november We doen gek en blijven nog een dag in het luxe hotel. Na even onderhandelen over de kamerprijs, mogen we onze motoren achter het hotel wassen, maar alleen onder begeleiding van de chef beveiliging.... Marcel maakt zijn luchtfilter schoon en Joop zet zijn stuur weer vast, wat inmiddels meer op een racestuur begon te lijken. Na het sleutelen en de wasbeurt (Wat zijn ze weer mooi), werken we onze dagboeken en Internet bij en nemen de rest van de dag vrij. Wat we morgen gaan doen laten we nog even in het midden, misschien dat we daar morgen meer over kunnen schrijven. 9 november Een onverwachte rustdag. We starten vandaag zoals gepland met zonopkomst voor een lang traject naar Multan. Voor we echter 25 km verder zijn tikt Marcel door de gladde weg een vrachtwagen van achteren aan waardoor zijn rembekrachtiging en ABS niet meer werkt. We besluiten om terug te gaan naar ons hotel en draaien om. 5 km verderop blijkt dat rijden zonder ABS op de gladde wegen in Quetta niet prettig is en gaat de machine op een oor. Een groot voordeel hiervan is dat hierdoor ook zijn ABS weer plots geactiveerd is!? We besluiten toch de boel even goed na te kijken en nemen zoals gezegd nog lekker een rust/sleutel dag. 10 november Vandaag de lange etappe naar Multan. Deze dag is extra spannend omdat Marcel een paar dagen geleden indirect te horen kreeg, -van 2 extremistische studenten -, dat 2 Europese motorrijders zeker rekening moesten houden met kidnapping op dit traject... We vertrekken met zonsopkomst en rijden het eerste uurtje over heerlijk strak asfalt. Daarna eindigt de verharde weg en rijden we ruim 65 km volledig onverhard. Regelmatig ploeteren we door volledig los woestijnzand en om het nog gekker te maken, sproeien ze af en toe, waardoor het woestijnzand een glibberende kleimassa wordt. We leggen beide een keer onze machine op een oor, maar brengen het er verder goed van af. Hierna beginnen de schitterende bergen waar we om de zoveel kilometer ook inderdaad militairen tegenkomen die echter vriendelijk wuiven. Rond 17:00 komen we bij een grote rivier bij Multan waar we worden opgevangen door de politie. Men vertelt ons dat we niet mogen slapen aan de westzijde en we worden verplicht om door te rijden naar de oostzijde. Dit is maar liefst nog 5 uren door het donker rijden en het volledige traject gaat weer met gewapende politie escort. Volledig afgepeigerd komen we na 15(!) uren motorrijden aan in ons hotel. Wat een dag, wat een dag... 11 november We wilden vandaag zonder politie escort verder rijden, dus we hadden gisteren de politie vriendelijk proberen af te wimpelen. Zodra we echter bij de motoren komen, staan er al 4 politie agenten op ons te wachten. (Zeker bij de motoren geslapen?) We proberen nogmaals of we alleen mogen verder rijden, wat echter niet wordt toegestaan. Halverwege de dag halen we nog wel een escort in omdat 50 km per uur op de snelweg echt te langzaam is. 40 km verderop staat echter onze volgende escort alweer te wachten. Na uiteindelijk nog flink wat zoeken vinden we ons hotel in Lahore. Vanaf hier zullen Marcel en Joop ieder een eigen route gaan rijden. De avonturen van Joop blijven op deze website en de avonturen van Marcel zullen te volgen zijn op: https://marcelopdemotor.web-log.nl/mijn_weblog/vakantie/index.html. India 12 november In een dichte stof/smogwolk rijd ik Lahore uit richting Amaritsar. De douane formaliteiten gaan vlot en al vrij snel rijd ik Amaritsar in richting de heilige Gouden Tempel. Ik bereik de tempel tot op 100 meter en moet dan omdraaien omdat er werkelijk geen doorkomen meer aan is. Om de drukte enigszins te ontvluchten neem ik daarna een hotel buiten Amaritsar. 13 november De Sikhs in deze provincie hebben de rare gewoonte om de goden te vereren met keiharde muziek om 5:00 in de ochtend, dus de dag begint vroeg. Ik rijd vlot naar Dehra Dun waar 3 vriendelijke studenten me naar een goed hotelletje in het centrum brengen. Natuurlijk willen ze wel even met die gekke Beamer op de foto. 14 november Op mijn gemak rijd ik vandaag van Dehra Dun naar Hardiwar. Onderweg zie ik verschillende tentenkampen in droge rivierbeddingen staan. De mensen in deze kampen graven met de hand zand en stenen en gooien dat op ossenkarren, die het daarna vervolgens weer naar de weg brengen. Ook zie ik op verschillende plekken kinderen van amper 5 jaar langs de weg met een hamer grote keien in stukken hakken, zodat ze gebruikt kunnen worden voor de wegenbouw. Kinderarbeid in de 21e eeuw. Ook ben ik vandaag weer uitgenodigd om bij mensen thuis thee te komen drinken, als ik daar elke keer op in zou gaan kom ik waarschijnlijk nooit meer thuis. Nepal 15 november Ik begin de ochtend goed door een blinde de weg te vragen. Het mooie is nog dat hij haarfijn kon uitleggen hoe te rijden. Rond het middaguur ben ik bij de grens van Nepal en dit is al direct schitterend. Eerst ga je over een brugje dat net breed genoeg is voor een auto. Niet dat het belangrijk is want er rijden hier geen auto’s, alleen fietsen en ossenkarren. Na het brugje komt een karrenspoor met een paar krotten waar de douane de zaken afhandelt. Hier geen stress of gehaast, neen gewoon lekker buiten wat papiertjes invullen. Als ik dan de grens over ben lijkt het echt alsof ik 50 jaar terug ben in de tijd. Met dit heerlijke gevoel rijd ik verder naar het Bardie National Park waar ik in het park overnacht. Om mijn hotelletje echter te bereiken moet ik eerst 15 km onverhard rijden en terloops ook nog een stromende rivier oversteken. Na de nodige twijfel geef ik de hoteleigenaar mijn camera om de oversteek te filmen en gelukkig gaat het weer goed. Morgen zal ik echter dezelfde oversteek weer moeten maken...... S'avonds klets ik wat bij een kampvuur, met 5 Nepalezen over het wel en wee van Nepal, terwijl we in de verte een wilde olifant horen trompetteren. Life is Joy! 16 november De 15 km onverhard en de oversteek van de stromende rivier vormen gelukkig weer geen probleem. Met nog steeds verbijstering over het ontbreken van auto’s rijd ik heerlijk tussen de fietsers door naar het Oosten. Rond het middaguur moet ik een keuze maken, of door het Himalaya gebergte naar de 2e stad van Nepal; Pokhara, of rechtdoor naar een Wild Animal National park. Ik kies (natuurlijk) voor de rit door het Himalaya gebergte en deze rit is werkelijk geweldig. Hier blijkt wederom dat de GS gemaakt is voor dit soort werk en de bochten dansen onder mijn wielen. Nadeel van al dit moois is wel dat ik het laatste uur in het donker moet rijden, maar ach een beetje spanning op zijn tijd is altijd goed. 17 november Bij de receptie van mijn hotel werd ik gewaarschuwd dat de weg naar Kathmandu erg slecht zou zijn. De eerste 5 kilometer was er inderdaad geen weg, alleen maar rotsblokken, maar daarna kwam er, net zoals gisteren, weer het heerlijke bochtwerk met de besneeuwde bergtoppen van het Annapura gebergte op de achtergrond. Regelmatig was er inderdaad even geen weg, maar we hebben slechtere stukken gereden. Net voor Kathmandu vindt er 100 meter voor me een dodelijk ongeluk plaats. Twee bussen zijn frontaal op elkaar gereden en een Nepalees duwt ongevraagd me een ingezoomde foto onder mijn neus waarop de overleden chauffeur in detail te zien is. 5 kilometer verder gaat er voor mijn neus ook nog een 125cc motor onderuit, waardoor ik de laatste kilometers op eieren rijd. Ik vind een goed hotel in het drukke centrum van toeristische Kathmandu en ga de komende dagen mijn terugreis regelen en waarschijnlijk nog een paar uitstapjes maken. 18 november Kathmandu een stad vol contrasten. Langs een hamburgerzaak zitten lijmsnuivende kinderen en verminkte bedelaars, wegen worden geveegd, maar mannen en vrouwen gorgelen nog steeds lekker alles op straat. Dit is ook het vertrekpunt voor bijna alle Himalaya wandelaars en beklimmers en dat is te zien. Je kunt hier werkelijk alles kopen, van slaapzak tot instant voeding. Zelfs ik wordt af en toe hebberig, als ik bijvoorbeeld North-Face Goretex jassen zie liggen voor 35 Euro. Hoe dan ook ik heb vandaag mijn terugvlucht geregeld via een locaal reisbureautjes en zal als alles goed gaat zondag ochtend weer in ons koude kikkerlandje landen. Ook de terugvlucht voor de motor lijkt geregeld te zijn en alle details daarvoor moet ik donderdag verder regelen, kortom de administratieve zaken lijken geregeld te zijn, dus morgen toch nog even een dagje in de Himalaya bergen rijden om geen afkickverschijnselen te krijgen.... 19 november Ik rij een paar uurtjes de bergen in, eet een paar cakejes van het ontbijt, slaap een uurtje in de berm boven op een verlaten berg en rij weer terug naar Kathmandu. Wat kan het leven toch heerlijk eenvoudig zijn. Het blijft ook steeds leuk om te zien hoe ze reageren op een grote 1200cc Beamer. Mensen stoppen op straat, of nog gekker je ziet ze 100 meter verderop omdraaien om nog eens te komen kijken. Toen ik wakker werd van mijn dutje boven op die verlaten berg stonden er ook weer 5 man de fiets te bewonderen. Waar ze vandaan zijn gekomen is mij nog steeds niet duidelijk, want Engels werd er niet gesproken. De wegen in de bergen rondom Kathmandu zijn net zoals overal gewoon slecht. In het beste geval kom je in de derde versnelling maar dan hoogstens voor een paar honderd meter. De uitzichten zijn geweldig, diepe ravijnen, overhangende rotsen en altijd die besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. 20 november Een onverwacht spannend begin van de dag. Als ik bij het hotel wil weg rijden, krijg ik te horen dat het niet veilig is. De oorzaak zijn studenten rellen die vandaag Kathmandu stil leggen en er schijnen op de rondweg van Kathmandu volop heftige gevechten te zijn met kapmessen en knuppels. De oorzaak is de moord op 2 studenten gisteren door waarschijnlijk Mauisten. Heel de reis is een avontuur geweest en de motor moet vandaag toch echt naar de expediteur, dus ik vertrek door de binnenstad, zet mijn helm zo ver mogelijk open (zodat ze zien dat ik een toerist ben) en zet mijn vriendelijkste glimlach op. Inderdaad geen een auto op de weg, wel heel veel politie en regelmatig groepen studenten met stenen in hun hand. Ik word 2 keer door studenten tegen gehouden, maar zodra ze zien dat ik een toerist ben mag ik direct door rijden. Links en rechts branden wat autobanden en liggen er een paar winkelruiten in stukken. Een half uur later bereik ik opgelucht de expediteur. Er staat een ploeg van 15 mannen voor me klaar die direct beginnen met het meten van de motor en het maken van een houten kist. Tussen de middag lunchen we met zijn allen op een houten kratje in de zon en na de middag wordt de kist door dezelfde 15 mannen met de hand(350kg!) op een pick-up getild. De douane is 100 meter verderop en de afhandeling duurt ongeveer een uurtje, waarna ik de Beamer achter een hek zie verdwijnen. Inmiddels durven taxi’s weer te rijden en ga ik met een taxie terug naar het hotel. Het hek van het hotel is vanwege de onrusten gesloten, maar verder lijkt alles rustig. Wederom een onverwacht dagje. 21 november Vandaag de top van de wereld bekeken, oftewel de hoogste berg van de wereld, de Mount Everest. Eigenlijk wou ik graag basecamp bezoeken, maar dat kan helaas alleen maar via een trek van minimaal 5 dagen of met een helikopter, wat 500$ tot 1.000$ zou kosten voor een bezoek van 1 uur. Het alternatief was een zogenaamde Mountain Flight, waarbij je in een klein vliegtuig 1 uur langs de hoogste bergen van de Himalaya vliegt. Vanuit de lucht merk je pas hoe klein de mens is en hoe indrukwekkend groots de Himalaya is. Na de vlucht nog een paar uren door het mierennest van Kathmandu gewandeld en natuurlijk even langs de versmarkt wat altijd weer voor mooie plaatjes zorgt. Wat te denken van een Ritsha met daarop een koe in stukken, of een bromfiets waar 200 dode kippen aan hangen. Om te voorkomen dat ze me een cultuur barbaar gaan noemen ook nog even een tempel bezocht en een Hindoe feest bijgewoond. Morgen sluit ik de reis af met een vlucht naar Delhi, waar ik nog een dag ga rondkijken en daarna zal terug vliegen naar Amsterdam. 22 november Mijn transport naar het vliegveld gaat niet helemaal lekker. Na 45 minuten wachten is mijn taxi er, maar na 5 minuten staan we al weer stil met een kokende motor. Ondanks deze vertragingen ben ik nog op tijd op het vliegveld en vlieg vlot naar New Delhi. Tijdens de vlucht nog kennis gemaakt met de Deen Christian Thordal, die al 15 jaar jaarlijks door de Himalaya trekt en net een trekking van 3 maanden(!) heeft afgesloten. In New Delhi aangekomen deponeer ik mijn bagage op het vliegveld en huur een taxi af voor sightseeing. Alle toeristische highlights komen voorbij (Red Ford, India Gate, Ghandi's salt march etc.) Na 6 uren ben ik weer terug op het vliegveld en besef dat op de motor rondrijden door een land, echt volledig anders is dan een dagje met een taxi. Deze keer geen zoekacties, geen verkeerstress, maar ook niet het ontdekkingsgevoel wat je op de motor wel hebt. Ik hang nog een aantal uren rond op het vliegveld en vertrek om 1:40 richting Nederland. 23 november Het is voorbij. Een geweldige reis met heel veel avontuur, cultuur en levenservaringen. Totaal ongeveer 12.500 km gereden waarvan ongeveer 200 km volledig onverhard en zeker 6.000 km bestond uit slechte wegen, met meer gaten dan asfalt. Dingen die mij zeker zullen bijblijven zijn de dagetappe van 15 uren in Pakistan, die wegens terreurdreiging en slechte weg zolang duurde. Ook de overgang van het hectische drukke India naar het rustige fietsende West-Nepal zal ik nooit vergeten. Het spreekt haast voor zich dat ook Kathmandu en het geweldige Himalaya gebergte een blijvende indruk hebben gemaakt. Tijdens de reis was het geweldig om te zien dat de website door veel mensen (3.126 personen!) werd gelezen en dat er regelmatig meldingen in het guestbook verschenen. Bij deze wil ik iedereen daarvoor nogmaals heel hartelijk danken. Binnen een aantal weken hoop ik een paar filmpjes te maken met daarin de highlights van deze reis. Zodra dit filmpje klaar is, zal het natuurlijk op deze website worden vermeld. 2 december Ook de motor is inmiddels weer veilig in Nederland. Het uitzoeken van de fotos is een hele klus, dus het beloofde filmpje zal nog even op zich laten wachten. 15 december Afgelopen weken met heeeeeel veel plezier alle fotos en filmpjes weer doorgekeken en alles herbeleefd. De filmpjes zijn klaar! Een samenvatting is vanaf vandaag te bekijken bij de menukeuze [Movies]. Doe ons een plezier en laat na het bekijken nog even een berichtje achter in het gastenboek. ENJOY! Tijdens de reis hebben we veel reacties mogen ontvangen die hier nog eens terug te lezen zijn. Filmpjes van deze reis: Klik hier. Een berichtje in ons gastenboek: Klik hier. Voor meer informatie stuur een mail: Klik hier.